ԽԱՉԱՏՈՒՐ ԱԲՈՎՅԱՆԻ ԱՆՎԱՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՊԵՏԱԿԱՆ ՄԱՆԿԱՎԱՐԺԱԿԱՆ ՀԱՄԱԼՍԱՐԱՆ

ՀՊՄՀ ռեկտոր Սրբուհի Գևորգյանն այսօր առցանց մասնակցեց «Ընտանիք, երեխա, կրթություն. «դասական եռանկյունու» նոր կողմերը» երիտասարդ գիտնականների և կրթության երիտասարդ հետազոտողների XXIII միջազգային գիտագործնական գիտաժողովին:

Գիտական ձեռնարկը նախաձեռնել էին Մոսկվայի պետական հոգեբանամանկավարժական համալսարանը, Կրթության հետազոտողների ասոցիացիան ու «Կրթություն և մանկավարժական գիտություններ» դաշնային ուսումնամեթոդական միությունը։ Նպատակն էր գիտական ինքնորոշման և երիտասարդ գիտնականների սոցիալականացման համար ստեղծել հարթակ, ինչպես նաև մշակել գիտական և կրթական գործունեության խոստումնալից և հեռանկարային բանաձևեր։

Սրբուհի Գևորգյանը կարևորեց Մոսկվայի պետական հոգեբանամանկավարժական համալսարանի հետ համագործակցությունն ու նշեց՝ վերջին տարիներին երկու բուհերին միավորում են կրթության և դաստիարակության ոլորտում գիտական հետազոտությունների զարգացմանը միտված քայլերը։ Գիտական այս միջոցառումները սերտացնում են համագործակցությունն ու հետագա համատեղ գործունեության համար նոր հեռանկարներ ստեղծում:

Պրոֆեսոր Գևորգյանն իր ելույթում անդրադարձավ ժամանակակից պայմաններում հասարակությունների աննախադեպ փոփոխություններին, ընտանիքի և կրթական հաստատությունների դերի շեշտակի մեծացմանը։

Ըստ բանախոսի, ընտանիքն այն առաջնային ինստիտուտն է, որտեղ երեխան ստանում է կյանքի առաջին դասերն ու սովորում համագործակցել շրջակա աշխարհի հետ: Գլոբալ ճգնաժամերի պայմաններում՝ լինի համավարակ, տնտեսական անկայունություն, ռազմական կոնֆլիկտներ, սոցիալական հուզումներ, փոխվում է մանկություն հասկացությունը․ «21-րդ դարում մանկությունը դարձել է առավել բարդ և բազմաբովանդական, իսկ ժամանակակից երեխաների վրա, որոնք մեծանում են արագ տեմպերով զարգացող տեխնոլոգիաների, թվայնացման և գլոբալացման պայմաններում, փոխվում է նրանց աշխարհընկալումը։ Այս փոփոխությունները վերաբերում են նաև ընտանիքներին»:

Ռեկտոր Գևորգյանի դիտարկմամբ՝ այսօր գոյություն ունեն բազմաթիվ արդյունավետ պրակտիկաներ, որոնք թույլ են տալիս ինտեգրել հոգեբանասոցիալական աջակցությունն ու կրթական պրոցեսը: Սա ենթադրում է դպրոցական այնպիսի ծրագրերի ստեղծում, որոնք ուղղված են հուզական ինտելեկտի զարգացմանը, հոգեբանական տրավմայի հաղթահարմանն ու առաջին հոգեբանական օգնության ցուցաբերմանը: Գոյություն ունեն նաև ծնողներին կրթական գործընթացում ներառելուն ուղղված նախաձեռնություններ․ «Պետք է միշտ հիշել, որ կրթական համակարգը մեկուսացված չէ. այն սերտորեն կապված է մեր կյանքի՝ մշակութային, սոցիալական, տնտեսական և քաղաքական բաղադրիչների հետ: Կրթության գործընթացում, տարբեր ոլորտներ ներկայացնող մասնագետների՝ մանկավարժների, հոգեբանների, սոցիոլոգների մասնակցությունը, թույլ կտա բազմակողմանի գնահատել առկա իրավիճակն ու մշակել երեխաների և նրանց ընտանիքների հետ համագործակցության արդյունավետ ռազմավարություն»:

«Ընտանիք, երեխա կրթություն. «դասական եռանկյունու» նոր կողմերը» երիտասարդ գիտնականների և կրթության երիտասարդ հետազոտողների XXIII միջազգային գիտագործնական գիտաժողովի աշխատանքները շարունակվեցին մասնաճյուղերում, անցկացվեցին կլոր սեղաններ, ինտերակտիվ վարպետության դասեր։

Մասնակիցներն իրենց զեկույցներում անդրադարձան կրթության ոլորտում հոգեբանական հետազոտություններին, մանկավարժական պրակտիկայի ժամանակակից փորձին և նորարարություններին։ Ներկայացվեցին նաև կրթության կառավարման, սոցիոլոգիայի և կրթության փիլիսոփայության, նախադպրոցական մանկության, հատուկ հոգեբանության և ներառականության, ինչպես նաև կրթության ոլորտում թվային տեխնոլոգիաների զարգացման վերաբերյալ իրականացրած հետազոտություններ։